Theoretisch geslaagd

Hallo allemaal,

De afgelopen week is een drukke week geweest voor mij en de anderen. ?k kan wel stellen dat we de hele vorige week (incl. het weekend) naar vandaag hebben toegeleeft. Vandaag stonden namelijk de eerste examens op het programma.

We zijn vorige week maandag weer verder gegaan waar we die vrijdag ervoor gebleven waren: de C(omputer)B(ased)T(raining) ground school. ?edere dag zag eruit zoals ik deze al eerder beschreven heb. Maar ik moet wel zeggen dat de laatste loodjes het zwaarst waren. We kregen namelijk de moeilijkste onderwerpen aan het eind.

Onder goede begeleiding van een First Officer zijn we langzaam wat voor gaan lopen op het schema van de CBT waardoor we donderdag door de lesstof heen waren en de vrijdag ingepland kon worden om een aantal complexe zaken nog een keertje rustig door te nemen (bijvoorbeeld het elektrisch en het hydraulisch systeem).

Vrijdag kregen we ook te horen wat de bedoeling was met betrekking tot de examens. Er waren natuurlijk een aantal vragen van onze kant over wat nu de beste manier is om je op de komende examens voor te bereiden en wat er precies werd bedoeld met Memory Drill Exam (aangezien we daar nog nooit met een instructeur over gesproken hadden). Er werd ons mede gedeeld dat we ons maar niet te druk moesten maken over de komende examens over de systemen. Gewoon de dingen die je bij de CBT geleerd hebt (heel) goed begrijpen en de examens zouden geen problemen op mogen leveren. Het memory drill examen was zoals we al verwacht hadden: de memory items die bij noodsituaties horen in je kop stampen en reproduceren op een aantal A4-tjes.

Memory items

Voor de mensen die minder bekend zijn met de luchtvaart; memory items zijn de eerste acties die je in een noodsituatie uit je hoofd moet doen. Daarna volgt er een checklist met de stappen die je vervolgens moet uitvoeren. Bij een motorbrand is dit bijvoorbeeld:

• Autopiloot uitschakelen

• gashendel dicht

• Brandstof toevoer aflsuiten

• Motor compleet isoleren door een safetyswitch te trekken

• Brandblusser in de motor leegspuiten

Daarna volgt zoals gezegd de rest van de checklist. Deze eerste stappen moet je uit je hoofd kunnen omdat er simpelweg te weinig tijd kan zijn om eerst de checklist erbij te pakken en die uit te voeren. Na het uitvoeren van de memory items is het ergste gevaar geweken en kun je (relatief) rustig de rest doen.

Naast de motorbrand zijn er nog 20 situaties die memory items bevatten, variërend in lengte van 1 item tot een stuk of 10.

Je begrijpt dat het weekend dus ook nog een mooie gelegenheid was om alle onderwerpen van de CBT nog eens goed door te nemen. Maar ook de memory items naar binnen stampen vergt enige tijd en hier bood het weekend ook een goede uitkomst.

Het leren heeft nog wel enige vertraging opgelopen op de zondag. Uiteraard omdat ik Twente PSV tot op een punt heb zien naderen via een skype uitzending, maar vooral omdat mijn kamergenoot (Patrick) het nodig vond de wasbak in de badkamer te slopen. De enige oplossing die het hotel had was verhuizen naar een nieuwe kamer. ik moet zeggen dat het een behoorlijke vooruitgang is. We zitten nu op de 14e verdieping met een mooi uitzicht op ons lesgebouw en het Atatürk international Airport. Patrick bedankt!

De gesloopte wasbak

Ons nieuwe uitzicht.

De eis voor examens was dezelfde als die ik bij mijn opleiding ook al had bij de theorie examens: minimaal 75% scoren. Voor de memory items is het iets anders, daar moet je 100% voor scoren (en terecht). Een mooie uitdaging.

?k kan gelukkig melden dat ik de testen goed heb doorstaan. Voor de General Aviation test heb ik 94% gescoord, voor de Airplane Systems test 95% en voor de Memory Drill Test 100%. Ook alle anderen van onze klas zijn geslaagd met cijfers boven de 90, we gaan allemaal door richting de sim-sessies. Zeer goed nieuws dus!

VLNR: Mark, Otmar, Frans, Patrick, Jaap, Thijs, Murat (instructeur), Ali, Ertan

Afsluitend hebben we vanavond met z'n allen gegeten in de stad. Natuurlijk moest er ook even geproost worden op de goede resultaten :-D

Het weer begint nu ook gelukkig wat mooier te worden. De dikke truien en winterjassen kunnen worden ingeruild voor de zonnebril en de korte mouwen. Een mooi begin van de derde week dus!

Voor de rest van de week staan er verschillende onderdelen op het programma. Als er iets over te melden valt dan zal ik jullie daar ook zeker mee lastig vallen!

Görü?mek üzere!

Constantinopel

Vandaag zijn we naar het 'oude centrum' van Istanbul geweest.

Om 08:15 uur werd er bij het ontbijt verzameld om vervolgens met z'n allen de shuttlebus van 09:00 uur te pakken. De bus bracht ons naar de rand van het centrum vanwaar we nog zo'n 20 minuten moesten lopen om in het centrum te komen. De wandeltocht naar het centrum duurde zolang omdat we nog een eindje langs de kust en de snelweg moesten lopen.

We zijn op de gok een weggetje ingeslagen richting het centrum. Dit was een aardig steile weg waardoor het laatste stukje meer iets weg had van een bergbeklimming. Onze gok voor het straatje bleek niet slecht uit te pakken, we kwamen uit bij de Aya Sofya. Deze hebben we
alleen van buiten bekeken omdat we niet wisten hoe het uit ging pakken qua tijdsplanning. Mits genoeg tijd zouden we altijd de binnenkant op de terug weg nog kunnen bezoeken, aangezien we daar toch weer langs zouden komen. Wel zijn we een mausoleum van een sultan uit de 18e eeuw binnen geweest waar hij met zijn hele familie begraven lag.

De weg naar boven

De Aya Sofya

Vervolgens zijn we doorgelopen richting wat volgens ons het centrum was. Tijdens de wandeling kwamen we nog een karretje tegen waarvan -zoals later bleek- er tientallen staan. Ze verkopen er gepofte kastanjes. Otmar moest dit volgens een aantal vrienden thuis echt
proberen en kocht een zakje. Wij mochten er ook allemaal eentje proeven. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel eens iets lekkerders geproefd heb.

Toen we doorliepen kwamen we op een plein tussen de Aya Sofya en de 'Blue Mosque'. Ook de blauwe moskee hebben we i.v.m. de tijd nog maar niet van binnen bekeken. We zijn eerst door gelopen naar de 'Grand Bazaar'. Daar bleek het een chaos van mensen en winkels te zijn. Als je van sierraden houdt ben je daar aan het goede adres, het stikt er van de juweliertjes.
Thijs had tijdens een van de pauzes bij onze lessen al onderhandelingstips gekregen van een turkse medestudent. Deze moesten dan ook meteen in de praktijk gebracht worden. En met succes! Thijs en Patrick kwamen naar buiten met ieders 2 overhemden van 'good quality' en nog wel voor een mooi prijsje. Helaas bleek voor Thijs tijdens het passen in hotel dat de maat die hij meegenomen had niet dezelfde te zijn als die van het overhemd dat hij in de winkel had gepast. Frans is nu erg blij met 2 mooie overhemden die Thijs voor hem uitgezocht heeft...

De Blauwe Moskee

Na de bazaar zijn we via de universiteit van Istanbul op een terrasje aangekomen voor een welverdiende theepauze. Het terrasje dat we uitkozen lag naast -zo werd ons verteld- 'the new mosque'. Dit bleek een niet zo'n gelukkige keuze.
Net toen wij ons kopje turkse thee kregen begon de oproep voor het gebed. Eén ding werd ons daarbij wel duidelijk; ze beschikken hier over prima geluidsinstallaties. En het geluid dat bij de oproep hoort is nou niet een van mijn favorieten.

Na de pauze zijn we richting de Bosporus gelopen. We besloten een rondvaart te maken van ongeveer 1,5 uur. De rondvaart bracht ons langs allerlei bezienswaardigheden aan de oevers van de Bosporus. Toen de rondvaart ten einde was stonden onze horloges inmiddels op 15:30 uur. Nog anderhalf uur voordat we opgehaald zouden worden, en we zaten nog aan de andere kant van de stad. We besloten langzaam aan terug te gaan richting de plek waar het busje zou komen om ons op te pikken. Onderweg hebben we nog even iets kleins gegeten bij een
restaurantje/cafetaria.
Het busje was mooi op tijd op de afgesproken plaats. De drukte op de terugweg viel reuze mee. We waren mooi op tijd terug in het hotel waar we met z'n allen nog even hebben gegeten.

Wanneer we er tijd voor hebben zullen we zeker nog weer terug gaan. Dan zullen we ook zeker een bezoekje brengen aan de Aya Sofya en de Blauwe Moskee.

(meer fotos, en het filmpje van onze theepauze vindt je bij de foto's en video's)

Week 1 zit erop

De eerste week in Istanbul zit erop. Ik moet zeggen dat het behoorlijk snel is gegaan. Elke dag hebben we les gehad in vliegtuigsystemen via de CBT en een instructeur. Tot nu toe is stof (met wat extra studie in de avond) goed bij te benen. Onze dagen zien er behoorlijk identiek uit op het moment. Dat is ook de reden dat ik niet veel heb geschreven de laatste dagen. Dat zou hoofdzakelijk op hetzelfde neerkomen.

Om 10 uur beginnen we met de lessen. Deze gaan door tot zo'n 15:30/16:00 uur. Dat valt dus nog reuze mee. Daarna ga ik vaak even sporten in de fitnessruimte bij het hotel samen met Frans, Otmar en Patrick. Daarna gaan we de sauna in waar ook Jaap en Thijs zich vaak bij de groep voegen, om vervolgens een duik in het zwembad te nemen. Tegen 6 uur gaan we dan even eten zodat we mooi op tijd klaar zijn met alles om nog te kunnen studeren 's avonds.'

Tot nu toe hebben we iets meer dan de helft van de lesstof behandeld. Aanstaande maandag zal wel pittige dag worden aangezien we dan de wat meer technische dingen gaan doornemen zoals het hydraulisch systeem.

Ook hebben we vandaag in het simschema gezien dat we 30 maart onze eerste simsessie hebben. Ze werken hier met 'slottijden' Dat wil zeggen dat je ingedeeld kunt worden in een bepaald tijdsblok (A,B,C,D,E) van 4 uur. Blok A is van 02:00 tot 06:00, blok B van 06:00 tot 10:00, etc. Als je een beetje pech hebt (als je het zo moet noemen, ik heb het er namelijk graag voor over) ben je in slot A ingedeeld en moet je om 2 uur 's nachts beginnen. Patrick en ik zijn de 1e dag ingedeeld in slot C (10:00-12:00) en de 2e dag in slot E (18:00-22:00). De rest van het schema is nog niet duidelijk (valt onder de maand april).

Vanavond heb ik ook mijn kleren maar eens gewassen in de badkuip. Dat is echt killing voor je rug... De was laten doen in het hotel is niet echt een optie gezien de kosten die ze er voor in rekening brengen. Zo betaal je bijvoorbeeld € 1,50 voor een paar sokken, € 6,- per broek en € 7,50 per (onder)shirt. De was laten doen is dus een beetje een duur grapje. Ben benieuwd naar het resultaat.

Morgen gaan we met z'n allen naar het oude Istanbul. Een beetje de toerist uithangen, want een dagje even geen studiestof aan je kop is ook wel lekker! :-)

Het verslag hiervan zal ook zeker nog volgen.

De kop is eraf

Vandaag was het dan zover, onze eerste dag van het type rating traject. Om 09:00 uur moesten we ons melden bij het hoofdkantoor van Pegasus. Na het inleveren van onze paspoorten aan de balie kregen we een pasje waarmee we door alle deuren konden.

Als eerste weden we naar een lokaal gebracht waar we moesten wachten op de eerste uitleg. Tijdens het wachten maakten we kennis met 2 andere personen die samen met ons het Ground School gedeelte doen. De 2 anderen hebben een verschillende achtergrond. De één is een ondernemer met een eigen zaak in computers die voor zijn plezier even een type rating 737 doet inclusief line training en de ander is een ex-luchtmacht piloot die nu net is aangenomen bij Pegasus. Beide heren zijn Turks en onze groep bestaat in totaal nu dus uit 8 man.

Het duurde vervolgens tot 9:30 uur voordat er iemand kwam. De uitleg werd door een ontzettend zenuwachtige vrouw gegeven (ze werkte net 2 maanden voor Pegasus en kon volgens mij niet heel erg goed tegen het staan voor een groep), Ze overhandigde ons allemaal een laptopje van de maatschappij en vertelde vervolgens van alles over het 'strongpilot' programma dat op de laptop staat. Dit is een programma dat de piloten bij Pegasus moeten gebruiken in de cockpit en via welke alle communicatie verloopt wat betreft roosters, rapporten, company memo's, SOP (standard operating procedures) updates etc. Achteraf bleek dit voor ons niet van toepassing te zijn aangezien wij niet echt voor Pegasus gaan werken. Ze vertelden ons wel dat we de laptop mochten blijven gebruiken tot we klaar zijn met het hele traject.

Na deze eerste briefing was er een korte break waarna we voorgesteld werden aan de First Officer die ons die dag de uitleg zou verzorgen. De ochtend was verder niet heel erg bijzonder. De uitleg die de First Officer gaf was ter ondersteuning van de langzaam passerende CBT (computer based traning). Deze lijkt als 2 druppels water op de CBT die wij allemaal nog kenden van de MCC cursus bij de DFA. Enig verschil is dat deze CBT een aantal jaren nieuwer is maar zelfs de animaties zijn hetzelfde. Hiermee hebben wij (hopelijk) toch wel een voordeel.

Rond de middag was het tijd voor de lunch. Ik moet zeggen dat ze dat prima voor elkaar hebben. Je hebt er de keuze uit 3 maaltijden en deze zijn allemaal gratis. Maar wel zolang de voorraad strekt... het is dus volgens onze begeleider zorg dat je op tijd gaat lunchen, anders is de keuze snel beperkt tot 1.

Na de lunch zijn we verder gegaan met de CBT. Het venijn zat hem in de staart. Aan het einde van de middag kregen we nog even Electrics, dat is toch wel een uitgebreid onderwerp. Maar afgezien daarvan viel het tot nu toe reuze mee.

Stilte voor de storm??

Taalbarrière

Vandaag zijn we met z'n allen naar de "212 Mall" geweest om de laatste dingen te regelen voor maandag. Na het ontbijt zijn we om 11 uur met 2 taxi's vertrokken. Ondanks de korte rit van ongeveer 5 minuten was dit weer een hele beleving. Als je hier op een 3-baans weg van de meest linker rijstrook naar de uitvoegstrook wilt dan doe je dat door je knipperlicht aan te doen en je stuur naar rechts te gooien. Het getoeter van de afgesneden en remmende medeweggebruikers neem je dan maar voor lief. 

Eenmaal in de Mall zijn we als eerste een prepaid simkaart gaan kopen. Dat was nog wel een hele onderneming. We hebben ons laten voorlichten door Vodafone en Turkcell. Je zou verwachten dat in een stad als Istanbul de mensen (en dan met name de jongeren) wel het basisengels beheersen, niet dus... Het was dan ook nog wel een hele opgave om duidelijk te krijgen wat onze bedoelingen waren. Gelukkig kenden ze in de winkel ook Google Translate, wat een uitkomst!! Ruim een uur later waren we dan eindelijk in het bezit van 6 prepaidsimkaarten.

Het leek mij (en 2 anderen) wel handig om een 2e telefoon aan te schaffen (de anderen hadden deze al bij zich). Dat hebben we bij de mediamarkt gedaan en zie hieronder het flitsende resultaat.

Hier kreeg Jaap ook nog de gelegenheid zijn achteruit hollende conditie weer een beetje bij te schafen met een stevig potje tennis op de WII.

Nee deze intensieve ochtend/middag waren we toe aan een typische Turkse lunch. Die hebben we bij de "Doner Mac" verwerkt. Ook hier bleek taal weer een enorm obstakel. Simpel "menu 2" zeggen en daarbij een peacegebaar maken werd al niet begrepen. Gelukkig sprak een van de medewerkers Duits en ik ook. Om het simpel te houden hebben we maar 6 keer hetzelfde besteld. Het smaakte overigens prima.

Eenmaal terug in het hotel hebben we nog even een duik in het zwembad genomen en even lekker in de sauna gezeten.

We hebben de dag afgesloten bij een restaurantje op 200m van het hotel.

Kortom prima dagje

We zijn begonnen!

Hallo allemaal,

Vandaag was het dan zover: het vertrek naar Istanboel voor de type rating.Vanochtend (gisteren inmiddels) zijn we, na afscheid te hebben genomen van de familie, vanaf Schiphol vertrokken naar Istanboel. De reis verliep behoorlijk voorspoedig. De vlucht op zich duurt maar 3 uurtjes en is dus niet zo lang. Na een filmpje te hebben gekeken op m'n Ipad was het dan ook alweer tijd voor de landing. Aan de approach was al wel te merken dat het niet heel er mooi weer was in Istanboel (veel regen en redelijk harde wind). Maar alles is gelukkig goed verlopen.

Nadat we onze koffers hadden verzameld zijn we richting de uitgang gelopen waar al een busje van Pegasus op ons stond te wachten. Het busje bracht ons naar het hotel brengen waar wij de komende 4 weken verblijven. Het was echter geen groot busje en aangezien wij nogal wat bagage hadden kostte het nogal proppen voordat alles binnen was.

Eenmaal onderweg hebben we gelijk kunnen genieten van een avondspits in Istanboel. Deze valt mooi met 1 woord te omschrijven: chaos!

Bij het hotel verliep het inchecken vlot. We konden dan ook snel naar onze kamers, waar we zeker niet over mogen klagen. Er staan 2 ruime 2 persoonsbedden en er is een mooie badkamer. Ook hebben we nog een tv waar we in ieder geval BVN op kunnen ontvangen (kunnen we toch op maandag de verrichtingen de FC nog even volgen als we daar tijd voor hebben)

Kortom aan de voorzieningen zal het niet liggen, nu moet we het zelf alleen nog waar maken.

Morgen gaan we Istanboel even in om nog een aantal zaken te regelen voordat we maandag daadwerkelijk aan de slag gaan. Voor mij heeft het nu allemaal lang genoeg geduurd, ik kan niet wachten tot het maandag is!

6 man sterk

vlnr: Jaap Nekeman, Patrick van Rutten, Otmar Wong, Thijs Spijker, Mark Roelofsen, Frans Delvigne

Ditzijn de 6 mensen die het moeten gaan de komende 6 weken. 3 personen zijn oud klasgenoten van mij (Thijs, Otmar en Jaap) en 2 zijn er van klassen na mij (Patrick en Frans).

Introductie

Hallo iedereen,

Aangezien het een beetje veel werk wordt om iedereen persoonlijk op de hoogte te houden van mijn hele avontuur in Turkije en Indonesië ga ik een weblog bijhouden. Ik zal zo vaak ik tijd (en energie) heb een verhaaltje toevoegen zodat jullie een beetje op de hoogte zijn van mijn vorderingen.

De werking van het blog wordt in het standaard verhaaltje hieronder al kort beschreven. Heel erg veel plezier!