Na het uitstellen van onze basetraining afgelopen zondag waren Patrick, Frans en ik toch wel wat teleurgesteld. Gisteren ontvingen we ineens een sms van Pegasus dat we binnen een half uur op kantoor werden verwacht voor een briefing. Het bleek om de briefing te gaan die je normaal krijgt voordat je het vliegtuig instapt voor de basetraining. Dat we die gister al kregen was om vandaag tijd te besparen. En dat is gelukt, vandaar dat ik dit verhaal ook al schrijf terwijl we op de weg terug zijn van Antalya naar Istanbul met vlucht PC-145 van 14:00 uur. Ik zal bij het begin beginnen. Vanochtend was het Pegasus busje om 04:45 uur bij het hotel present. Het busje bracht ons naar het vliegveld Sabiha Gökcen in Istanbul. Van daar vlogen we om 06:30 naar Antalya. Eenmaal aangekomen in Antalya werden we bij de slurf al opgewacht door een medewerker van Pegasus. Hij bracht ons naar een busje op de apron dat ons vervolgens weer naar de "technical office" bracht. In de technical office moesten we ongeveer 30/40 minuten wachten op de captain en de first officer die met ons de basetraining zouden doen. De captain was al ingelicht door Pegasus dat we gister al de gebruikelijke uitleg hadden gehad. Gevolg was dat we zo ongeveer meteen vertrokken naar het vliegtuig voor de basetraining.  We reden naar een afgelegen stukje van het vliegveld. En daar stond ze dan: de TC-AAU.... Na enige uitleg van een purser over de werking van de deuren, de noodglijbanen en niet te vergeten de oven kregen we onze eerst walk-around (inspectie van de buitenkant van een vliegtuig door er omheen te lopen) geheel verzorgd door een monteur. In de tussentijd bereidden de captain en first officer het vliegtuig voor voor de eerste vlucht. Onze basetraining vond plaats in Isparta, ongeveer op 15 minuten vliegen ten noorden van Antalya. Patrick was de gelukkige om te mogen aftrappen. Hij mocht in Antalya al gelijk plaatsnemen op de rechter stoel. Om 10:25 uur lokale tijd was het zover, de eerste take off van Patrick in een B737-800! Hij vloog naar Isparta waar hij vervolgens 5 touch and go's maakte en 1 full stop. Frans en ik mochten toekijken foto's maken en filmen vanuit de cockpit deur. Hij was echt super mooi om zo bij Patrick te kunnen meekijken.  Na de full stop van Patrick was het mijn beurt. Terwijl de captain aan het terug taxien was naar het begin van de baan wisselden Patrick en ik van plaats. Ik moet eerlijk bekennen dat het toen wel een beetje begon te kriebelen. Daar zat ik dan: op de rechter stoel en klaar voor mijn eerste echte vliegminuten in een Boeing... Ik hoefde mij alleen maar te concentreren op het vliegen. Alle instellingen werden door de captain gedaan. Het kwam dus neer op sturen en de gashendels bedienen. De rest werd voor me geregeld. Het eerste rondje ging nog wat nerveus en niet heel netjes. De landing was echter wel goed. Na de landing werd er gelijk doorgestart voor het 2e rondje. Toen was de spanning er gelukkig wel vanaf en ging het vliegen ook weer beter. Ook de volgende rondjes gingen gelukkig goed. Bij mijn laatste landing maakten we een full stop en wisselde ik tijdens het taxien van plaats met Frans.  Frans deed eerst een aantal circuits op Isparta en mocht vervolgens terug vliegen naar Antalya. Na het vliegen hebben we meteen de papieren ingevuld en konden we dus zoals ik al eerder vertelde tot ons plezier meteen met een vlucht terug naar Istanbul. In Istanbul zijn we meteen naar de headoffice van Pegasus gegaan om de laatste dingen te regelen en iedereen die ons hier de afgelopen weken heeft geholpen te bedanken. We hebben veel filmpjes en foto's gemaakt van onze basetraining, maar die zullen i.v.m. beperkte technische hulpmiddelen op het moment later worden toegevoegd. Morgen om 10:20 uur zitten we als het goed is dan weer in het vliegtuig terug naar Nederland. Ondanks dat ik het uiteindelijk best naar mijn zin heb gehad hier ben ik toch wel blij terug naar Nederland te kunnen.  En al is het bij jullie 25 graden, morgen eet ik boerenkool met worst!